ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಮುಷ್ಕರ ಯಾಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ?

ಅನುವಾದಿತ ಲೇಖನ- ಮೂಲ ಸುಬೋಧ ವರ್ಮ 

 ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ :  ಗುರುರಾಜ ದೇಸಾಯಿ

 

ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮತ್ತು ರೈತರು ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟದಿಂದ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರದ ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 

ಭಾರತದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು, ರೈತರು ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ಯುವಕರು, ಮಹಿಳೆಯರು, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮಾರ್ಚ್ 28-29, 2022 ರಂದು ‘ಜನರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ಉಳಿಸಿ’ ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ದಿನಗಳ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಮುಷ್ಕರವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದರರ್ಥ ದೇಶದ ಬೃಹತ್ ಉತ್ಪಾದನಾ ವಲಯದ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಕೆಲಸವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ,  ಎಲ್ಲಾ ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳು, ಇತರ ಹಣಕಾಸು ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಸರ್ಕಾರಿ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಕಚೇರಿಗಳು, ಸಾರಿಗೆ, ನಿರ್ಮಾಣ, ಬಂದರುಗಳು ಮತ್ತು ಡಾಕ್‌ಗಳು, ಸರ್ಕಾರಿ ಸ್ಕೀಮ್ ವರ್ಕರ್‌ಗಳು, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮುಷ್ಕರದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ರೈತರು ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಂದ ಬೃಹತ್ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ಕಂಡುಬರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ, ಇದು 25 ಕೋಟಿ (250 ಮಿಲಿಯನ್) ದುಡಿಯುವ ಜನರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಕ್ರಮವಾಗಿದೆ. ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನು ನಿರುದ್ಯೋಗಿ ಯುವಕರು, ಕಲಾವಿದರು, ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು, ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ವರ್ಗಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಈ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಪಕ ಬೆಂಬಲ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಈ ವರ್ಷ ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ 75 ನೇ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವವನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಬಿಜೆಪಿ ನೇತೃತ್ವದ ಸರ್ಕಾರವು ಇದನ್ನು ‘ಅಮೃತ ಕಾಲ’ದ ಆರಂಭ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ದೇಶದ ಜನ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ, ದೇಶದ ಶ್ರಮಿಕ ಜನ ಸಂಕಷ್ಟಗಳ ಮೇಲೆ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ನಿರುದ್ಯೋಗ, ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವ ಆದಾಯ, ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳ ಬೆಲೆ ಗಗನಕ್ಕೇರುತ್ತಿದೆ.  ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತೆ, ಭದ್ರತೆ ಇಲ್ಲದ ಸಂಕಷ್ಟದ ಸಮಯವಾಗಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಕಷ್ಟಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿಗಳಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿವೆ.

ಜನಪರ ಹೋರಾಟಗಳು ಸರಕಾರಗಳು ಜನರಿಗೆ ಬಗೆಯುತ್ತಿರುವ ದ್ರೋಹಗಳನ್ನು ತಡೆಯಲು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿವೆ. ಒಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ರೈತರು ನಡೆಸಿದ ಹೋರಾಟದಿಂದ ಕೄೀಖಾಯ್ದೆಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯುವ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ತನ್ನ ಹಠಮಾರಿ ಧೋರಣೆಗಳಿಂದಾಗಿ ದೇಶದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಖಾಸಗೀಕರಣವನ್ನು ಬಲಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಉತ್ತೇಜನ ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಸರಕಾರದ ಈ ನೀತಿಗಳು ದೇಶವನ್ನು ದುರ್ಭಲಗೊಳಿಸುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ “ಜನರನ್ನು ಉಳಿಸಬೇಕು ದೇಶವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಬೇಕು” ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಎರಡು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ : ಕಾರ್ಮಿಕರ ಬೃಹತ್‌ ವಿಧಾನಸೌಧ ಚಲೋ: ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಸಾಗಿಬಂದ ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿ

ಬೇಡಿಕೆಗಳು : 12 ಅಂಶಗಳ ಬೇಡಿಕೆ ಈಡೇರಿಕೆಗೆ ಆಗ್ರಹಿಸಿ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ರೈತರು ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರುವ ದುರುದ್ದೇಶಪೂರಿತ ಕ್ರಮಗಳಿಂದ ದುಡಿಯುವ ಜನರ ಜೀವನಮಟ್ಟ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಜನರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಬೇಕು, ಅವರನ್ನು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಬಲಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾಯ್ದೆಗಳನ್ನು ರದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು. ಬೆಳೆಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಮಾಡಬೇಕು. ಹೊಸ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀತಿಯನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬದು ಮುಷ್ಕರದ ಪ್ರಮುಖ ಬೇಡಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಮುಖ್ಯ ಬೇಡಿಕೆಗಳು ಹಾಗೂ ಅ ಬೇಡಿಕೆಯ ಅಗತ್ಯತೆಗಳನ್ನು ವಿವಿರಿಸಲಾಗಿದೆ.

1. ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಹಿತೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಗತ್ಯ ರಕ್ಷಣಾ ಸೇವೆಗಳ ಕಾಯಿದೆ (EDSA) ಅನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿ : 29 ಕಾರ್ಮಿಕ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಬದಲಿಸಿ ನಾಲ್ಕು ಕಾಯ್ದೆಗಳನ್ನು ತರಲಾಗಿದೆ. ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘಗಳ ಪ್ರತಿರೋಧ ಒಡ್ಡಿದರು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಜಾರಿ ಮಾಡುವ ಹುಂಬತನವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಕಾಯ್ದೆಗಳು ಗುತ್ತಿಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತವೆ, ವೇತನ ನಿಗದಿಯನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ, ಕೆಲಸದ ಸಮಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತವೆ. EDSA ತಿದ್ದುಪಡಿಯು ರಕ್ಷಣಾ ಉತ್ಪಾದನಾ ಘಟಕಗಳನ್ನು ಕಾರ್ಪೊರೇಟೀಕರಣ ಮತ್ತ ಖಾಸಗೀಕರಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯತ್ತ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಕಾರ್ಮಿಕರು ಇದರ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವುದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸುತ್ತದೆ ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ರದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಪ್ರಮುಖ ಬೇಡಿಕೆಯಾಗಿದೆ.

2. ಸಂಯುಕ್ತ ಕಿಸಾನ್ ಮೋರ್ಚಾದ ಬೇಡಿಕೆಗಳ 6 ಅಂಶಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಜಾರಿ ಮಾಡಬೇಕು : ಮೂರು ಕೃಷಿ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಲಾಗುವುದು ಎಂದು ಮೋದಿ ಘೋಷಿಸಿದ ನಂತರ, ರೈತರ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿರುವ ಇತರ ಬೇಡಿಕೆಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುವುದಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದವು, ಅವುಗಳೆಂದರೆ: ಸಮಗ್ರ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ MSP + 50%; ವಿದ್ಯುತ್ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಸೂದೆ ಹಿಂಪಡೆಯುವಿಕೆ; ಹುಲ್ಲು ಸುಡುವ ರೈತರನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ; ಧರಣಿ ನಿರತ ರೈತರ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯುವುದು; ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರದ ಸಚಿವ ಮತ್ತು ಲಖಿಂಪುರ ರೈತರ ಹತ್ಯೆಯ ಮಾಸ್ಟರ್ ಮೈಂಡ್ ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾದ ಅಜಯ್ ಮಿಶ್ರಾ ತೇನಿ ಅವರನ್ನು ವಜಾಗೊಳಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಬಂಧಿಸುವುದು; ಮತ್ತು, ಆಂದೋಲನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡ 700ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ರೈತರ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಮತ್ತು ಪುನರ್ವಸತಿ ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕು.

3. ಎಲ್ಲಾ ಖಾಸಗೀಕರಣವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹಣಗಳಿಕೆಯ ಪೈಪ್‌ಲೈನ್ (NMP) ಅನ್ನು ರದ್ದುಗೊಳಿಸಬೇಕು : ವಿವಿಧ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಉದ್ಯಮಗಳ ಖಾಸಗೀಕರಣಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ರೈಲ್ವೇ, ವಿದ್ಯುತ್ ಪ್ರಸರಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು, ಟೆಲಿಕಾಂ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯ ಮುಂತಾದ ವಿವಿಧ ಭೌತಿಕ ಆಸ್ತಿಗಳ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ‘ಲೀಸ್’ ಜೊತೆಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಉದ್ಯಮಗಳ ಒಡೆತನದ ಭೂಮಿಯೂ ಸಹ ಜನರ ಈ ಅಮೂಲ್ಯ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಮೀಸಲಾತಿಗಳು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.

4. ಎಲ್ಲಾ ಆದಾಯ ತೆರಿಗೆ-ಪಾವತಿಸದ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ ರೂ.7500 ಆದಾಯ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಒದಗಿಸಿ :  ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ಹಂಗರ್ ವಾಚ್ ಎರಡನೇ ಸುತ್ತಿನ ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ, 66% ರಷ್ಟು ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಆದಾಯವು ಕುಸಿದಿದೆ, 45% ಕುಟುಂಬಗಳು ಸಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿವೆ. ಆಘಾತಕಾರಿ ಅಂಶ ಎಂದರೆ  79% ಕುಟುಂಬಗಳು ಕೆಲವು ರೀತಿಯ ಅಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು ಎಂದು ವರದಿ ಹೇಳಿದೆ. ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ ಕೆಲವು ಉಚಿತ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಅಸಮರ್ಪಕವಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಹಣಕಾಸಿನ ನೆರವಿನ ಈ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿ ಜನರ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಬೇಕಿದೆ.

5. ಉದ್ಯೋಗಖಾತ್ರಿ ಯೋಜನೆ ಸಮರ್ಪಕ ಜಾರಿ ಹಾಗೂ ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿ :  ಕಳೆದ ವರ್ಷದ ಪರಿಷ್ಕೃತ ಅಂದಾಜು ರೂ.1.11 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಈ ವರ್ಷ, ಗ್ರಾಮೀಣ ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತರಿ ಯೋಜನೆಗೆ (ಎಂಜಿಎನ್‌ಆರ್‌ಇಜಿಎಸ್) ಬಜೆಟ್ ಹಂಚಿಕೆ ಮತ್ತೆ ಸುಮಾರು ರೂ.38,000 ಕೋಟಿಗಳಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಯೋಜನೆಯು 11 ಕೋಟಿ ಜನರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆದಾಯದ ಜೀವನಾಡಿಯನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಸರ್ಕಾರ ಅದನ್ನು ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಿರುದ್ಯೋಗ ದರವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಪಟ್ಟಣಗಳು ​​​​ಮತ್ತು ನಗರಗಳಿಗೂ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಜಾರಿ ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

6. ಎಲ್ಲಾ ಅನೌಪಚಾರಿಕ ವಲಯದ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿ: ಭಾರತದ 40-ಕೋಟಿ (400 ಮಿಲಿಯನ್) ಪ್ರಬಲ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 10% ಕೆಲವು ರೀತಿಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯಿಂದ ಆವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಒಂದೆಡೆ ಉದ್ಯೋಗದ ಅಭದ್ರತೆ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮತ್ತೆಡೆ ಉದ್ಯೋಗ ಸಿಗದೆ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಿರುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಪಿಂಚಣಿಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯ ರಕ್ಷಣೆ, ವೈದ್ಯಕೀಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಮತ್ತು ನಿರುದ್ಯೋಗ ಭತ್ಯೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

7. ಅಂಗನವಾಡಿ, ಆಶಾ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ  ಬಿಸಿಯೂಟ ಮತ್ತು ಇತರ ಯೋಜನಾ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಿಗೆ ಶಾಸನಬದ್ಧ ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿ :  60 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ‘ಸ್ಕೀಮ್ ವರ್ಕರ್‌ಗಳು’ ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಮಹಿಳೆಯರಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ವಿವಿಧ ಸರ್ಕಾರಿ ಯೋಜನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿರುವ ಆರೋಗ್ಯ ಸೇವೆಗಳು, ಮಕ್ಕಳ ಆರೈಕೆ ಸೇವೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವಂತಹ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೂ ಅವರು ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನು ‘ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಕೆಲಸಗಾರರು’ ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಮೊತ್ತವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರನ್ನು ಕಾಯಂಗೊಳಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಶಾಸನಬದ್ಧ ಹಕ್ಕುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು.

8. ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗದ ಮಧ್ಯೆ ಜನರಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಮುಂಚೂಣಿಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ವಿಮಾ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿ : ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಆರೋಗ್ಯ ಸಿಬ್ಬಂದಿ, ಅರೆವೈದ್ಯಕೀಯ ಮತ್ತು ಸಹಾಯಕ ಸಿಬ್ಬಂದಿ, ನೈರ್ಮಲ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಇದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಈಗಲೂ ಅದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ವಿಮೆ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಕೀಯ ರಕ್ಷಣೆಯ ಭರವಸೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಇದು ಜಾರಿಯಾಗಿಲ್ಲ.

9. ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಲು ಶ್ರೀಮಂತರ ಹೆಚ್ಚಿನ ತೆರಿಗೆಯಿಂದ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕೃಷಿ, ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಇತರ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸೇವೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹೂಡಿಕೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ:  ಶ್ರೀಮಂತರಿಂದ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಬದಲು, ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರವು ತೆರಿಗೆ ಕಡಿತ, ರಿಯಾಯಿತಿಗಳು, ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಅತಿ ಶ್ರೀಮಂತ ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ವಿಭಾಗಗಳಿಗೆ ಭಾರಿ ರಿಯಾಯಿತಿಗಳನ್ನು ನೀಡಿದೆ. ವಿಶ್ವ ಅಸಮಾನತೆಯ ವರದಿಯ ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ 50% ಬಡವರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ 53,610 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅಗ್ರ 10% ರವರು 11,66,520 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ – ಅಂದರೆ, 20 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಅಗ್ರ 10% ಜನರು ಒಟ್ಟು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಆದಾಯದ 57% ರಷ್ಟನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಬಡ 50% ರ ಆದಾಯವು 13% ಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ. ಭಾರತದ ಬಹುಪಾಲು ಜನರು ಬದುಕಲು ಶ್ರೀಮಂತರಿಗೆ ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ.

10. ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಯ ಅಬಕಾರಿ ಸುಂಕವನ್ನು ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ ಮತ್ತು ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆಯನ್ನು ತಡೆಯಲು  ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ :  2014 ರಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಂತರ, ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರವು ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಂದ ಅಬಕಾರಿ ಸುಂಕವಾಗಿ 18.72 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂ. ಇದರರ್ಥ ಈ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಜನರ ಜೇಬಿನಂದ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಮತ್ತು ಡೀಸೆಲ್ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಸರಕು ಸಾಗಣೆಯ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾರಿಗೆ ವೆಚ್ಚಗಳ ಮೂಲಕ ಜನರಿಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಅಡುಗೆ ಅನಿಲದ ಬೆಲೆಯು ಕಲ್ಪನೆಗೂ ಮೀರಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ, ಕಾಳಸಂತೆಕೋರರು ಮತ್ತು ಕಾಳಧನಿಕರನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಮಾಡುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆಯಂತಹ ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳ ಆಮದು ಅವಲಂಬನೆ ಮತ್ತು ಇತರ ದಿವಾಳಿ ನೀತಿಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಜೇಬುಗಳನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡಿವೆ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಿತರಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸಾರ್ವತ್ರೀಕರಣ, ಸಬ್ಸಿಡಿಗಳ ಮರುಸ್ಥಾಪನೆ, ಅಬಕಾರಿ ಸುಂಕ ಕಡಿತ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಕ್ರಮಗಳ ಮೂಲಕ ಇದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.

11. ಎಲ್ಲಾ ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮತ್ತು ಸ್ಕೀಮ್ ವರ್ಕರ್‌ಗಳನ್ನು ನಿಯಮಿತಗೊಳಿಸಿ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಮಾನ ವೇತನವನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿ : ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಘಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಸಹ, ಗುತ್ತಿಗೆ ಮತ್ತು ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಪಾಲು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ 50% ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಇದರರ್ಥ ಸರ್ಕಾರವು ನಿಯಮಿತ ಹುದ್ದೆಗಳನ್ನು ಭರ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಗುತ್ತಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಅರ್ಧ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ವೇತನದಲ್ಲಿ ನೇಮಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಶೋಷಿಸುವ ಮತ್ತು ಕನಿಷ್ಠ ವೇತನ ಮತ್ತು ಬೋನಸ್‌ಗಳಂತಹ ಇತರ ಪ್ರಯೋಜನಗಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಕಾನೂನುಗಳಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೊಳಕು ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ವೇತನದೊಂದಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

12. ಹೊಸ ಪಿಂಚಣಿ ಯೋಜನೆ (NPS) ರದ್ದುಗೊಳಿಸಿ ಮತ್ತು ಹಳೆಯ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಮರುಸ್ಥಾಪಿಸಿ :  ನೌಕರರ ಪಿಂಚಣಿ ಯೋಜನೆಯಡಿ ಕನಿಷ್ಠ ಪಿಂಚಣಿ ಹೆಚ್ಚಳ. ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರ ಪಿಂಚಣಿ ಪಡೆಯಲು ಅರ್ಹರಾಗಿದ್ದವರಿಗೆ ಯಾವ ಭದ್ರತೆ ಲಭ್ಯವಿತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು NPS ನಾಶಪಡಿಸಿದೆ. ನಿವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದವರ ಭದ್ರತೆಯಿಂದ ಕೈತೊಳೆಯುವ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಯತ್ನದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಷೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಆಧಾರಿತ ಊಹಾಪೋಹಗಳಿಗೆ ಪಿಂಚಣಿ ನಿಧಿಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಮೋದಿ ಅವರು ಜನರ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಆಲಿಸಬೇಕು ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಪಕ್ಷವು ಬಹುಶಃ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಳಸಿ, ಜನರನ್ನು ವಿಭಜಿಸಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಂದ ಗಮನವನ್ನು ಬೇರೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆಡಳಿತವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಕೆಲವು ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಬಹುದು ಆದರೆ ಇದು ಅಲ್ಪಕಾಲಿಕ ವಿಜಯಗಳು ಏಕೆಂದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಜನರು ನಿರುದ್ಯೋಗ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಗಳು, ಕಡಿಮೆ ಆದಾಯ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗಗಳ ಅಭದ್ರತೆಯ ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ನಲುಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಪರ್ಯಾಯಗಳು ಇನ್ನೂ ಗೋಚರಿಸದ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಕಾರಣ ಮಾತ್ರ ಬಿಜೆಪಿ ಇನ್ನೂ ದೇಶವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಮಾರ್ಚ್ 28-29 ರಂದು ನಡೆಯಲಿರುವ ಮುಷ್ಕರವು ಎಲ್ಲಾ ದುಡಿಯುವ ಜನರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಎಸೆದ ಸವಾಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಜನರ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಮತ್ತು ದೇಶವನ್ನು ಗುಲಾಮಗಿರಿಯಿಂದ ಉಳಿಸುವ ಹೋರಾಟವಾಗಿದೆ.